Ewa Minkiewicz urodziła się 7 listopada 1948 roku w warszawskim więzieniu na Rakowieckiej. Jej ojcem był por. Lucjan Minkiewicz „Wiktor” zaś matką Wanda z domu Czarnecka ps. „Danka”. Ojciec od 1943 roku służył w 6 Brygadzie AK na terenie Wileńszczyzny, zaś po odtworzeniu oddziału na Podlasiu i Białostocczyźnie w 1945 roku przez mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę” został dowódcą oddziału. Matka pochodziła z Białostocczyzny i była sanitariuszką w oddziale od 1945 roku. W listopadzie 1945 roku Rodzice wzięli ślub. W czerwcu 1948 cała rodzina z dwuletnim synem Andrzejem została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa. Tam w więzieniu urodziła się Ewa, przybywając w celi z Matką przez pół roku. Przez kolejne osiem lat nie widziała swojej Matki, skazanej na wieloletni wyrok więzienia. Ojciec skazany przez komunistów na śmierć został zamordowany 8 lutego 1951 roku. Nigdy go nie zobaczyła. Ewa była wychowywana przez Ciotkę. Starszy brat Ewy adoptowany przez inne małżeństwo, nie wrócił do rodziny. Po wyjściu Mamy z więzienia w 1956 roku była z nią do ostatnich chwil, poświęcając się opiece mocno zniszczonej więzieniem i przez władze komunistyczne Matce.
Udało się jej skończyć studia polonistyczne, do końca lat 80-tych była pozbawiona jednak możliwości godnej pracy. Wszędzie traktowano ją jako „córkę bandytów”. W 1980 roku mocno zaangażowała się w powstanie Solidarności, pracując w Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim „Solidarności”. Pomagała kombatantom, pracowała dla młodzieży, m.in. współorganizując rajdy piesze, odsłonięcia tablic pamiątkowych i dbając o pamięć poległych i pomordowanych żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego.
Członkini Honorowa naszego Stowarzyszenia.
Zmarła po ciężkiej chorobie 24 kwietnia 2019 roku w Gdańsku.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 27go kwietnia, w sobotę, o 9.15 w kaplicy na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.